Dziś mamy dla Was niesamowite wieści z domu Asterka (adopcja 2017). Dlaczego niesamowite? Zobaczcie jaki to cudny, pracujący kot

„Asterek trafił do mnie niespodziewanie , kiedy byłam pewna, że opieka nad  kotem to nie moja bajka. Ani nie czułam się kompetentna, ani przekonana do posiadania kota. Okazało się jednak, że inni ( Anna Żarska,Anna Łuczak) znają mnie lepiej i trzeba było tylko przekierować trochę los.
Przywożąc go do domu nie miałam żadnego pomysłu na nasze relacje. Miał po prostu być , miałam nauczyć się czytać jego emocje i stworzyć mu przestrzeń do życia.
Z czasem jednak okazało się, że jest wspaniałym towarzyszem psio- kocim.
Miedzy czworonożnymi rezydentami szybko zaiskrzyło , a z czasem i między nami. Aster sam zaczął budować relacje między nami. Nie stronił od wtulania  się w człowieka, prowokowania do zabawy i prezentacji zachowań zaczepnych, wymuszających na nas głaskanie , tulenie czy „ kocowanie  „ na kolanach.
Pokazał, że uwielbia samochodowe wycieczki i zmiany miejsca. Zabieraliśmy go więc wyjeżdżając na wycieczki czy urlopy, a dla niego żadna nowa przestrzeń nie była problemem.
Nie stronił od ludzi. Goście chcąc nie chcąc musieli akceptować jego zaczepki… i wtedy zrodziło się pytanie???? Czy nie warto wykorzystać kocie walory i do edukacji wprowadzić kota. Jestem z zawodu neuroterapeutą i wiem jaki wpływ mają zwierzęta na ludzkie problemy. Zaczęłam wiec poszukiwać kota posiadającego odpowiednie cechy i predyspozycje  do pracy. Z czasem znalazłam takiego w hodowli … i zaczęłam realizować program edukacyjno – terapeutyczny  we współpracy z Bianką. Z czasem jednak zaobserwowałam, że Asterek też predysponuje do współpracy . Zaczęłam się zastanawiać czy  nie skorzystać z jego walorów i nie włączyć go do terapii i edukacji …
Kontakt ze zwierzętami w terapii neurologopedyczno – pedagogicznej może nieść ze sobą wyjątkowe efekty. Podnosi kompetencje poznawcze, komunikacyjne, społeczne, ale przede wszystkim emocjonalne.
Co ważniejsze jednak – nie musi to być kot hodowlany. Czasami wystarczy zwykły odłowiony gdzieś, przerażony dachowiec, któremu poświęci się trochę czasu i serca.
Jego predyspozycje mogą być takie same …. trzeba to tylko w nim odkryć , a sposób wzajemnego realizowania się może być wyjątkowy . Asterek odnalazł się w tej roli znakomicie.”