Nuti jest cudowna W domu anioł na dworze diabeł Charakterek jej się nie zmienił Ale jest największym prztulasem na świecie Moja Nutinka … Malinka … Grubinka zwana też Diabłem Tasmańskim Ps. Sprawdziłam : jej łapki też pachną popkornem !!!! Psia matka wariatka
Bingo przebywa u nas już od XI 18’. Wielki miziak i przytulak nadal czeka na swojego człowieka. Ma w życiu i pecha i szczęście: pecha, bo jest czarny i duży, a takim jest trudniej znaleźć dom; szczęście, bo ma cudowny charakter i grzecznie czeka w hoteliku, aż ktoś go pokocha. Bingo uwielbia ludzi i uwielbia się
Figa urodziła się w gospodarstwie pod Nowym Sączem 6 lat temu. Nie była chcianym psiakiem, wisiał już nad nią wyrok… Dzięki lokalnej pani weterynarz, która szukała pomocy dla całego miotu, Figunia przyjechała do Warszawy i tu znalazła dom u naszej znajomej. I nie myślcie sobie, że prowadzi nudne miejskie życie. Jej Pańcia jest osobą aktywną,
Oto relacja KASI, Ciastusiowej opiekunki: „Ciastek jest już z nami prawie 2 lata, a wydaje się jakby był od zawsze. Wciąż uczymy się siebie nawzajem, ale dobrzy z nas przyjaciele. Jest w nim dużo emocji, ale same dobre – w latach 70tych na pewno byłby hipisem. Do spokoju wystarczy mu miłość (przytulas z niego!) i
Markus prowadzi bardzo bogate życie towarzyskie, a że rodzina (nie tylko ludzka) liczna, to i jest się z kim spotykać 🙂 Jak wieść niesie, chłopak w domu zachowuje się bardzo dobrze. Jeszcze trochę oswojenia wymaga miejska rzeczywistość, ale ma duże oparcie w swojej młodej opiekunce. Dziękujemy za danie mu szansy i życzymy wielu wspaniałych wspólnych
To informacja, na którą czekaliśmy ROK! Nasz podopieczny Markus pojechał do nowego domu aż do Gdańska! Chłopak trafił do nas jako szczeniak, wtedy nieco bojaźliwy jeszcze. Hotelik ALTO pięknie z nim pracował i z Markusa wyrósł fajny, ułożony młodzieniec. Nie mamy pojęcia czemu nikt go wcześniej nie zauważył. Czyżby „ mit czarnego psa”? Ale i
Zdjęcie 1. wytrzeszcz: Leśka i mistrz drugiego planu – czyli szczurek aportowany kreatywnie: biegnie po niego i stale i niezmiennie przynosi do legowiska i czeka aż ja podejdę i jej rzucę. Ewentualnie gubi po drodze, biegnąc do mnie, aby psa wygłaskać Zdj.2. Fotel: psu się też należy, a kocyk się jakoś upierze
