Zapewne każdy wie, iż oddanie psa do schroniska jest dla niego dramatem. Widzi się wiele postów w mediach społecznościowych z rozrywającymi serce opisami sytuacji: zmarł właściciel (ewentualnie pojechał do hospicjum),  rodziny brak, a zwierzak wyrwany z dotychczasowego środowiska, bezpiecznego domu, pozbawiony towarzystwa kochającego opiekuna nagle ląduje za kratami w zimnym schroniskowym kojcu pośród ujadających współbraci. Dramatyczne i obrazowe, klasyczny przypadek.

Jednak dziś chcielibyśmy opisać Wam inną, niepozorną sytuację życiową, pokazującą ogromne emocje psa.
W jednej z naszych rodzin adopcyjnych doszło do rozwodu. Łatka kochała obu opiekunów, jednak to z panią związana była najmocniej. Kiedy jej stado się rozdzieliło – bezproblemowa do tej pory 9-letnia suczka została z opiekunką, a pan wyprowadził się z domu. Od tego momentu pies zaczął się inaczej zachowywać. Tęsknota i zachwianie poczuciem bezpieczeństwa zaowocowało u Łaci problemami. Niespodziewanie pojawił się lęk separacyjny, a pozostawiona sama w domu sunia zaczęła niszczyć . Nie ocalało nic w zasięgu psiego pyska: ruter, prysznic, kwiaty doniczkowe…Zwierzak tak emocjonalnie  przeżył rozstanie swoich opiekunów i zmianę w otoczeniu. Wdrożona diagnostyka weterynaryjna (żeby wykluczyć ewentualne dolegliwości bólowe) , a przede wszystkim porady behawiorysty i praca z psem pozwoliły na szybkie zniwelowanie niepożądanych zachowań, a docelowo mamy nadzieję na ich całkowitą eliminację.

Pamiętajcie, zwierzę to istota czująca i emocjonalna, dostrzegająca zmiany w otoczeniu i wrażliwa na nie. To, co wydaje się nam dla niego nieistotne, potrafi mieć poważne konsekwencje. Jeśli widzicie zmiany w zachowaniu, trzeba przeanalizować sytuację i działać, by nie doszło do eskalacji problemu.